Gjennom isen
Forfatter: Magnus Johan Hope
Masfjorden aldersheim vart bygt i åra 1952-1956
og formann i nemnda for reising av heimen var frå 4.12.39, Hallvard
O. Duesund. I 50-åra reiste Hallvard Duesund rundt i kommunen og
«tigga» material og dugnadsdagar til Aldersheimen, som no endeleg
skulle byggjast.
Oppsitjarane på Mjanger og Sandnes gav løyve
til å fella fura innved Svartevatnet, det ligg innom Sandnesvatnet.
Mjanger, Kvingedal og Sandnes grensar til dette vatnet, Andvik-grensa rekk
nesten dit.
Furene vart sagd ned med kappsager, eller skogs-sager.
To mann drog saga. ein i kvar ende. Bogesager vart og brukte om berre ein
sagde. Men ein mann hadde motorsag, ei tung slampesag frå Canada.
Hallvard var ein meister med øksa, han la ned dei mindre furene
med øks åleine, mest like fort som dei andre med sag.
Det var i Svartebotn me arbeidde. Det tok 1 1/2 time å
gå dit med hest frå Hope. Eg og fleire frå Sandnes hadde
hest med.
Fyrst vart furene køyrd heim til Torsteinshytta.
Dette var føre jul. Så for snøen. Då det vart
høveleg snøføre att i juletider kommanderte Hallvard
oss ut att. Nokre hestar køyrde no frå Torsteinshytta og ned
til Sandnesvatnet, medan andre, mellom dei eg, Gerhard Hope og Johannes
Haugsvær køyrde over isen.
Eg trur det var nyttårsaftan at me hadde fått
materialen heimon Sandnesvatnet. Det var byrja mørkna før
me tok på heimveg. Isen var blitt utrygg, ein stad i sundet hadde
isen vore borte og no frose til att.
Me køyrde tre hestar, eg, Johannes og Gerhard.
Fordi me var på heimveg var der ikkje lass på droga (sleden).
Brått kom Gerhard ut på den nye isen, den brotna og hesten
for gjennom. Der var omlag 6 m til botnen. Me høyrde berre ropet
frå Gerhard, og bykste til. Johannes hadde ekstra lange hestetaumar,
dette vart berginga. Dei to andre hestane vart sleppt laus og så
hjelpte me Gerhard med å skjæra selen laus frå hesten
som låg i vatnet. Medan me bala med dette brotna meir av isen, og
både eg og Gerhard for i vatnet. Han hamna oppå hesteryggen,
og bala for å koma oppatt. Men no kom Johannes til med dei lange
taumane han hadde løyst frå hesten sin før den vart
slept.
Me sette rennelykkje om halsen på hesten, då
supa han mykje luft i seg og flotna lettare. Etter mykje slit fekk me hesten
opp i stranda, men no var han mest ihælfrosen. Me prylte og jaga
på for å få han opp, og jamen sette han føter
under seg. Litt opp i lia stod hesten min, taumane hadde sett seg fast
rundt nokre røter. No batt me den gjennomfrosne hesten fast i droga
til min hest. Ein av oss gjekk bak for å jaga på, for hesten
ville berre leggja seg ned.
Fyrste kilometrane heimover var motbakke, og no var det
blitt noko mørkt. Så bar det ned lia. Der nådde me att
hesten til Johannes. Me var redd hestane ikkje ville ut på Hopevatnet
no,der var isen trygg og me måtte over der. Men her gjekk det bra.
På oss som var gjennomvåte hadde kleda frose
til. Eg hadde dongerybukse, buksebeina vart som røyr. Gerhard hadde
vadmelsbukser, dei vart ikkje så stive. Men det som berga oss var
nok at me hadde tjukke heimestrikka ullunderbukser og - skjorter.
Eg vart dugeleg forkjøla etter denne turen, men
eg trur Gerhard og Johannes slapp lettare frå det. Hesten laut me
gni med halm for at den skulle få varmen att, likevel skolv den heile
natta. Men heller ikkje den fekk noko mein, eg trur Gerhard hadde den til
den vart 34 år.
Om våren køyrde me materialen ned til Tøtebakken.
Hallvard plystra då den var komen så langt. Der vart og hogge
noko meir material i Presteskogen. Det vart mykje material, eg trur fleire
hundre buttar. Frå Tøtebakken løypte nokre karar den
ned til sjøen, omlag 100 m. Der vart buttane bunta saman til flotar,
og dregne etter motorbåt til saga (det er litt uvisst kvar sageplassen
var, truleg Mollandssaga).
Materialen vart lagra i fleire år, så vart
den lasta på ei skøyte og teken til Hyllestad for å
bli høvla og pløgd. Aldersheimen vart bygd av pløgd
plank.
----------------------------------------------------------------------
Fjon frå fjell til fjord nr. 5 1995 - Masfjorden
Sogelag. |